محققان موسسه فیزیک و فناوری مسکو مدل جدیدی را طراحی کرده‌اند که امکان دستیابی به آخرین اطلاعات از جو بزرگترین قمر سیاره زحل را فراهم می‌کند.
به گزارش گروه دانش خبرگزاری دانا (دانا خبر) و به نقل از ایسنا، وجود 83 مولکول خنثی، 33 یون و 420 واکنش شیمیایی مختلف بین آنها، توصیفی است که از جو بزرگترین قمر زحل عنوان می‌شود.
باوجود اینکه تیتان – نسبت به زمین – در فاصله بسیار دورتری از خورشید قرار دارد و شار تابشی که از خورشید به این قمر می‌رسد، حدود 100 برابر کمتر است، شدت اشعه فرابنفش برای برانگیختن واکنش‌های فوتوشیمیایی در لایه‌های فوقانی جو تیتان کافی است.
پروفسور «ولادیمیر کرانوپولسکی» از محققان موسسه فیزیک و فناوری مسکو، مدل جدیدی را برای بررسی جو تیتان طراحی کرد.
بر اساس داده‌های جمع‌آوری شده از منابع مختلف از جمله فضاپیمای کاسینی، جو تیتان می‌تواند 1.6 برابر چگال‌تر از هوای زمین باشد.
کاسینی مجهز به ابزار مختلفی از جمله طیف‌سنج فرابنفش و مادون قرمز و تجهیزاتی برای مطالعه یون‌ها در فضا است؛ در طول 10 سال استقرار در مدار زحل، یک مجموعه پلاسما و یک طیف‌سنج جرمی بطور اختصاصی برای توسعه مدل جدید و جمع‌آوری داده‌ها برای مقایسه با مدل‌های ریاضی طراحی شده‌اند.
از طریق مقایسه این داده‌ها با مدل قبلی، مشخص شد که توصیف ارایه شده از جو تیتان کاملا منطبق با واقعیت است، اما خطاهای ناخواسته‌ای در اندازه‌گیری صورت گرفته است.
نتایج این مطالعه در مجله Icarus منتشر شده است.
باوجود اینکه تیتان – نسبت به زمین – در فاصله بسیار دورتری از خورشید قرار دارد و شار تابشی که از خورشید به این قمر می‌رسد، حدود 100 برابر کمتر است، شدت اشعه فرابنفش برای برانگیختن واکنش‌های فوتوشیمیایی در لایه‌های فوقانی جو تیتان کافی است.
پروفسور «ولادیمیر کرانوپولسکی» از محققان موسسه فیزیک و فناوری مسکو، مدل جدیدی را برای بررسی جو تیتان طراحی کرد.
بر اساس داده‌های جمع‌آوری شده از منابع مختلف از جمله فضاپیمای کاسینی، جو تیتان می‌تواند 1.6 برابر چگال‌تر از هوای زمین باشد.
کاسینی مجهز به ابزار مختلفی از جمله طیف‌سنج فرابنفش و مادون قرمز و تجهیزاتی برای مطالعه یون‌ها در فضا است؛ در طول 10 سال استقرار در مدار زحل، یک مجموعه پلاسما و یک طیف‌سنج جرمی بطور اختصاصی برای توسعه مدل جدید و جمع‌آوری داده‌ها برای مقایسه با مدل‌های ریاضی طراحی شده‌اند.
از طریق مقایسه این داده‌ها با مدل قبلی، مشخص شد که توصیف ارایه شده از جو تیتان کاملا منطبق با واقعیت است، اما خطاهای ناخواسته‌ای در اندازه‌گیری صورت گرفته است.
نتایج این مطالعه در مجله Icarus منتشر شده است.
