هوش مصنوعی از جمله مقوله هایی است که همواره در جایگاه مقایسه با هوش انسانی و قدرت پردازش مغز قرار دارد. تا همین امروز نیز پیشرفت های چشمگیری در این حوزه به وقوع پیوسته که از جمله ی آنها می توان به افزایش سرعت هوش مصنوعی گوگل و موفقیت آن در ابداع رمزنگاری انحصاری خود اشاره کرد.
به گزارش خبرگزاری دانا،اما ساختن رایانه هایی با رفتاری «مشابه مغز انسان» یک چیز است، و ساختن رایانه هایی با «عملکردی مثل مغز انسان» چیزی کاملاً متفاوت. مدار های متعارف تنها در صورتی می توانند با سرعتی در حد و اندازه های مغز کار کنند که بخشی از یک شبکه ی عصبی باشند، حتی در صورت به کار گیری رایانه هایی بسیار قدرتمند تر از رایانه های معمول.
با این حال، محققان دانشگاه پرینستون ممکن است محدودیت یاد شده را از سر راه برداشته باشند: آنها موفق به ساخت سامانه ای شده اند که خودشان آن را اولین شبکه ی عصبی نوری می نامند. این سیستم ساختاری مشابه مغز و نرون های آن دارد، با این تفاوت که نرون های سیستم مذکور به جای پالس های عصبی و عصب های مغز، از نور بر بستر سیلیکون استفاده می کنند. با تک شات همراه باشید.
هر یک از این نرون های مصنوعی (node) با طول موج مشخصی کار می کنند، به همین دلیل می توان با جمع زدن مجموع توان نوری که در نهایت به لیزر تبدیل می شود محاسبات را با سرعت چشمگیری انجام داد. لیزر یاد شده نیز با بازگرداندن نور به نود ها، مدار را کامل می کند. نتیجه ی این پیکربندی دستگاهی است که قادر است یک معادله ی دیفرانسیل ریاضی را 1960 بار سریع تر از یک پردازنده ی معمولی انجام دهد.
نمونه ی اولیه ی ساخته شده توسط محققان پرینستون بسیار ساده است و تنها 49 نرون مصنوعی دارد. به این ترتیب به هیچ وجه نباید انتظار داشته باشید پردازنده های نوری جدید به همین زودی ها جایگزین پردازنده ی به کار رفته در موبایلتان شوند؛ چه برسد به قدرت پردازش خارق العاده ی شبکه های عصبی فعلی.
اما به گفته ی این محققان، شبکه های نوری در حالت ایده آل می توانند در حوزه ی هوش مصنوعی و به ویژه پردازش سریع اطلاعات در حوزه های رایانش رادیویی، کنترلی و علمی، دستاورد های قابل توجهی به همراه بیاورند. در درازمدت نیز دقت و زمان واکنش سامانه های یادگیرنده در تشخیص اشیا و رفتار ها می تواند به عملکرد مغز انسان شباهت بیشتری پیدا کند. این موضوع به طور اخص برای ربات هایی که فرصتی برای از دست دادن ندارند حائز اهمیت خواهد بود.
دانشمندان هنوز با پیشرفت های به واقع قابل توجه در این حوزه چندین سال فاصله دارند، اما همین که در این مسیر قرار گرفته اند به نوبه ی خود اهمیت زیادی دارد. شکوفایی هوش مصنوعی با چنین پیشرفتی می تواند بسیاری از صنایع را وارد مرحله ی جدید و با شکوهی کند.
با این حال، محققان دانشگاه پرینستون ممکن است محدودیت یاد شده را از سر راه برداشته باشند: آنها موفق به ساخت سامانه ای شده اند که خودشان آن را اولین شبکه ی عصبی نوری می نامند. این سیستم ساختاری مشابه مغز و نرون های آن دارد، با این تفاوت که نرون های سیستم مذکور به جای پالس های عصبی و عصب های مغز، از نور بر بستر سیلیکون استفاده می کنند. با تک شات همراه باشید.
هر یک از این نرون های مصنوعی (node) با طول موج مشخصی کار می کنند، به همین دلیل می توان با جمع زدن مجموع توان نوری که در نهایت به لیزر تبدیل می شود محاسبات را با سرعت چشمگیری انجام داد. لیزر یاد شده نیز با بازگرداندن نور به نود ها، مدار را کامل می کند. نتیجه ی این پیکربندی دستگاهی است که قادر است یک معادله ی دیفرانسیل ریاضی را 1960 بار سریع تر از یک پردازنده ی معمولی انجام دهد.
نمونه ی اولیه ی ساخته شده توسط محققان پرینستون بسیار ساده است و تنها 49 نرون مصنوعی دارد. به این ترتیب به هیچ وجه نباید انتظار داشته باشید پردازنده های نوری جدید به همین زودی ها جایگزین پردازنده ی به کار رفته در موبایلتان شوند؛ چه برسد به قدرت پردازش خارق العاده ی شبکه های عصبی فعلی.
اما به گفته ی این محققان، شبکه های نوری در حالت ایده آل می توانند در حوزه ی هوش مصنوعی و به ویژه پردازش سریع اطلاعات در حوزه های رایانش رادیویی، کنترلی و علمی، دستاورد های قابل توجهی به همراه بیاورند. در درازمدت نیز دقت و زمان واکنش سامانه های یادگیرنده در تشخیص اشیا و رفتار ها می تواند به عملکرد مغز انسان شباهت بیشتری پیدا کند. این موضوع به طور اخص برای ربات هایی که فرصتی برای از دست دادن ندارند حائز اهمیت خواهد بود.
دانشمندان هنوز با پیشرفت های به واقع قابل توجه در این حوزه چندین سال فاصله دارند، اما همین که در این مسیر قرار گرفته اند به نوبه ی خود اهمیت زیادی دارد. شکوفایی هوش مصنوعی با چنین پیشرفتی می تواند بسیاری از صنایع را وارد مرحله ی جدید و با شکوهی کند.
