اتحادیه اروپا در پروژه‌ای برای باثبات نگه داشتن کشتی‌های آسیب‌دیده و شناورکردن آن‌ها با استفاده از بالن‌های شبیه به کیسه هوا سرمایه‌گذاری کرده است.
به گزارش گروه دانش خبرگزاری دانا (دانا خبر) و به نقل از ایسنا، امید می‌رود سیستم جدید که تحت پروژه Su Sy تولید می‌شود، زمان کافی و اضافی را جهت نجات کشتی‌های آسیب‌دیده به خدمات اورژانس بدهد و مرگ‌های ناشی از واژگونی کشتی‌ها را به حداقل برساند.
کشتی‌های مدرن تقریبا همیشه با اجزای چندگانه‌ای ساخته می‌شوند که برای محدودکردن اثر شکستن بدنه طراحی شده‌اند تا به طور کارآمدی کشتی را در آب نگه دارند. مشکل زمانی به وجود می‌آید که این اجزای چندگانه شکسته می‌شوند و چنین موضوعی موجب واردشدن مقادیر عظیم آب به درون کشتی می‌شود و تلاش‌های نجات را هم برای ناجی و هم برای غواص دشوار می‌کند.
پروژه Su Sy در صدد مقابله با این اثر مرگبار با استفاده از بالن‌های قابل‌تورمی است که یا بین بدنه دوگانه کشتی یا در درون تانک‌های آب آن تعبیه می‌شوند. فناوری به کاررفته برای متورم‌کردن سریع بالن‌ها به شکلی از سیستم نجات زیردریایی منجر می‌شود که از کارتریج‌های شامل نیترات پتاسیم، رزین‌های اپوکسی و اکسیدآهن استفاده می‌کند.
این کاتریج‌ها بالن را با سرعت بالا متورم می‌کنند و در این میان اکسیدآهن به عنوان کاتالیزوری عمل می‌کند که چنین فرآیندی را سرعت می‌بخشد. مشکل موجود درباره فرآیند التهاب این است که در آن مقادیر عظیم گرما تولید می‌شود و این موضوع پتانسیل آسیب‌رساندن به پوست بالن را افزایش می‌دهد یا این که محموله قابل‌اشتعال را آتش می‌زند.
مهندسان در تلاش برای مقابله با این موضوع از طریق تزریق هوای خنک به درون فرآیند انفجار شیمیایی هستند. بالن‌ها زمانی که متورم می‌شوند، آب را از بدنه بیرون می‌رانند و جریان سیلاب بیشتر را محدود می‌کنند.
کشتی‌های مدرن تقریبا همیشه با اجزای چندگانه‌ای ساخته می‌شوند که برای محدودکردن اثر شکستن بدنه طراحی شده‌اند تا به طور کارآمدی کشتی را در آب نگه دارند. مشکل زمانی به وجود می‌آید که این اجزای چندگانه شکسته می‌شوند و چنین موضوعی موجب واردشدن مقادیر عظیم آب به درون کشتی می‌شود و تلاش‌های نجات را هم برای ناجی و هم برای غواص دشوار می‌کند.
پروژه Su Sy در صدد مقابله با این اثر مرگبار با استفاده از بالن‌های قابل‌تورمی است که یا بین بدنه دوگانه کشتی یا در درون تانک‌های آب آن تعبیه می‌شوند. فناوری به کاررفته برای متورم‌کردن سریع بالن‌ها به شکلی از سیستم نجات زیردریایی منجر می‌شود که از کارتریج‌های شامل نیترات پتاسیم، رزین‌های اپوکسی و اکسیدآهن استفاده می‌کند.
این کاتریج‌ها بالن را با سرعت بالا متورم می‌کنند و در این میان اکسیدآهن به عنوان کاتالیزوری عمل می‌کند که چنین فرآیندی را سرعت می‌بخشد. مشکل موجود درباره فرآیند التهاب این است که در آن مقادیر عظیم گرما تولید می‌شود و این موضوع پتانسیل آسیب‌رساندن به پوست بالن را افزایش می‌دهد یا این که محموله قابل‌اشتعال را آتش می‌زند.
مهندسان در تلاش برای مقابله با این موضوع از طریق تزریق هوای خنک به درون فرآیند انفجار شیمیایی هستند. بالن‌ها زمانی که متورم می‌شوند، آب را از بدنه بیرون می‌رانند و جریان سیلاب بیشتر را محدود می‌کنند.
