
آنها در تلاش برای شناسایی یک شرکت معتبر جهت کمک به تجاریسازی اختراع خود و وارد کردن درمان جدید چاقی به بازار هستند.
پروفسور فیپس میگوید: «هدف ما پیشگری یا کاهش چاقی است و معتقد هستیم افزایش وزن لزوما به دلیل پرخوری و ورزش نکردن نیست بلکه تمرکز ما بر روی شبکه پیچیده موجود در رشد سلولهای چربی است.»
موشهای چاقتر
پژوهشگران خطوط سلولی انسان و موشها را برای تایید این کشف که فقدان عملکرد Thy1 منجر به رشد سلولهای چربی میشود مورد مطالعه قرار دادند. آنها مشاهده کردند که موشهایی با کمبود پروتئین Thy1 که رژیم غذایی پرچرب داشتند نسبت به موشهای معمولی که از همان رژیم غذایی تغذیه میکردند سریعتر و بیشتر دچار افزایش وزن میشوند. به علاوه موشهای چاقتر بدون این پروتئین دارای بیش از دو برابر از سطح رزیستین در خونشان هستند که نشانه بیولوژیکی چاقی مفرط و مقاومت در برابر انسولین یا دیابت است. آزمایشهای انجام گرفته توسط بافت چربی شکم و چشم نیز نتایج مشابهی در برداشت.
از بین رفتن یک پروتئین و دردسر چاقی
پروفسور فیپس و همکارانش در حال ادامه بررسی این هستند که چرا سلولهایی با پتانسیل تبدیل شدن به سلول چربی، پروتئین Thy1 را از دست میدهند و چرا چربی با از دست رفتن این پروتئین سریعتر انباشته میشود.
هنوز روشن نیست که آیا سطوح Thy1 از بدو تولد در افراد متفاوت است و یا اینکه با گذشت زمان و قرار گرفتن در معرض عوامل مختلف زیست محیطی تغییر میکند.
برای پرداختن به تمام این ابهامات، آزمایشگاه فیپس در حال بررسی این موضوع است که آیا مواد شیمیایی شناخته شده به عنوان اُبسوژنها مانند بیسفنول آ ، پیشگیرنده شعله، و فتالاتها سطح Thy1 را در سلولهای انسانی کاهش داده و باعث چاقی میشوند یا خیر.