احساسات کودک را انکار نکنید

پریسا تاج ، خبرگزاری دانا ، گروه ترجمه ؛ اغلب کودکان بیش از حد نرمال، احساسات منفی و بهانه گیری می کنند. برای پدر و مادرها اغلب این رفتارها، غیرمنطقی و غیر قابل توجیه است. اما در واقع این رفتارها، رفتارهای طبیعی کودک است. آنها مجاز هستند هر احساسی را تجربه کنند، حتی اگر احساساتشان با شما متفاوت باشد. البته این به این معنا نیست که آنها هررفتاری که دوست دارند، داشته باشند.
اگر احیانا فرزند شما از آن دسته کودکانی است که به قوانینی که برایش ایجاد کرده اید، پایبند نیست، به کودکان دیگر آسیب می زند و یا رفتار نامناسب اجتماعی از خود بروز می دهد، لازم است حتما او را اصلاح کنید. یعنی در واقع اگر رفتارهای آسیب زا دارد، حتما باید اصلاح شود‌ . اما از طرف دیگر نیاز است حتما با احساسات مختلف از قبیل عصبانیت، ترس ، غم، هیجان و یا هر احساس دیگری آشنا شود‌.


به هیچ عنوان احساسات کودک را تحقیر یا انکار نکنید.


بعضی از ما والدین به کودکان این حس را القا می کنیم که تحت هیچ شرایطی حق ناراحت شدن یا عصبانیت را ندارند. اما آیا این ، انتخاب صحیحی است؟ غم و ناراحتی هم مانند سایر احساسات یک احساس طبیعی است.
عصبانیت به خودی خود، احساس بدی نیست. اما کودک باید یاد بگیرید چگونه باید عصبانیتش را بروز دهد؟

هرگز سعی نکنید احساسات کودک را با بیان جملاتی مانند اینها تغییر دهید:

- غیرمنطقی نباش!

- این چیزا که ارزش عصبانی شدن نداره.

- گریه نکن، وگرنه چیزی رو که میخوای بهت نمیدم.

- چقدر ترسویی!

- بچه نشو!

- برای همچین چیز ساده ای نگرانی؟

بین احساسات و رفتار تفکیک قائل شوید.

رفتار و احساس کودک را از هم تفکیک کنید. عصبانیت و غم، احساس هستند‌. اما آسیب زدن و فریاد زدن رفتار هستند. به جای اینکه کودک را متقاعد کنید که این احساس را نداشته باشد، به او آموزش بدهید چگونه با احساسات ناراحت کننده کنار بیاید‌. به عنوان مثال، تکنیک های مدیریت خشم را به کودک بیاموزید. به فرزندتان یاد بدهید که عصبانیت یک احساس طبیعی است اما نشان دادن عصبانیت با پرت کردن اشیا، رفتار مناسبی نیست.


اعتماد به نفس فرزندتان را در موقعیت های ناراحت کننده‌ تقویت کنید.

کودکانی که از نظر ذهن خلاق تری دارند، احساسات خود را تشخیص می دهند و سپس راه مناسب برای کنار آمدن با آن احساس را انتخاب کنند.
به فرزندتان یاد بدهید احساسات ناراحت کننده مانند اضطراب را می تواند مدیریت کند.
اگر به او یاد بدهید چگونه با ترس های خود کنار بیاید، هنگام مواجه با ترس هایش، با اطمینان قدم برمیدارد و بر اضطراب خود غلبه می کند.
اما اگر شما این حس را به او تزریق کنید که اضطراب، یک احساس منفی است، ممکن است از انجام کارهایی که باعث اضطراب او می شوند، خودداری کند.
به همین ترتیب، به کودک خود آموزش بدهید که احساسات منفی نیز، جزئی از زندگی هستند.
به عنوان مثال، به کودک آموزش بدهید حتی مواقعی که حوصله کافی را ندارد، با دیگران مهربان باشد. به او یاد بدهید ممکن است احساسات ناراحت کننده به سراغتان بیاید، اما شما همچنان به سرکار می روید. به همین ترتیب به او یاد بدهید احساسات منفی، نیم جدا نشدنی زندگی هستند. و آدم ها در این مواقع به زندگی عادی خود ادامه می دهند.


مدیریت احساسات را به کودک آموزش بدهید.


زمانی که احساسات کودک را تائید می کنید، در واقع به او این پیام را می دهید که می تواند راه های مناسبی برای کنار آمدن با احساساتش پیدا کند، و همین مورد باعث پیشرفت و بهبود رفتار او خواهد شد.
در ادامه به چند روش برای دیدگاه کودک درباره احساساتش اشاره خواهیم کرد:

فرزندتان را با احساسات مختلف آشنا کنید : به فرزند خود یاد بدهید احساسات خود را نام ببرد تا بتواند درک بهتری از احساسات خود داشته باشد. در جملاتتان از احساس کودک نیز نام ببرید. مثلا: "فکر کنم از رفتن به پارک ناامید شدی."

مهارت های مقابله سالم را آموزش دهید: به فرزندتان آموزش دهید چگونه می تواند با احساس ناراحتی کنار بیاید؟ مثلا زمانی که ناراحت است می تواند رنگ آمیزی کند، یا زمانی که عصبانی است می تواند خارج از فضای دورهمی خانواده بازی کند‌. و به این ترتیب احساسات منفی خود را تخلیه کند.

کنترل احساسات را به او آموزش دهید: اگر در مواقع خشم یا احساسات منفی ، رفتار خاصی از خود نشان می دهد، لازم است درباره کنترل آن رفتار با او صحبت کنید. و توضیح دهید که می تواند در چنین مواقعی راه حل جایگزین انتخاب کند، مثلا یک وسیله را برای بازی انتخاب کند.

رفتار نامناسب فرزندتان را تذکر دهید: اگر فرزند شما هنگام عصبانیت مثلا اسباب بازی های برادرش را خراب می کند، حتما باید به او تذکر بدهید. برایش توضیح دهید که او بابت احساساتش تنبیه نخواهد شد، اما رفتار نامناسبی از خود نشان داده و برای این رفتار نامناسب یک جریمه در نظر بگیرید.

به فرزندتان اجازه ندهید از احساسات و عواطف سوءاستفاده کند: اگر به نظرتان می رسد فرزندتان ناراحتی را بهانه ای برای سرباز زدن از انجام کارها عنوان می کند، به او اجازه ندهید به این رفتار عادت کند. از او بخواهید علت ناراحتی اش را بیان کند. بعضی مواقع هم استثنائاتی وجود دارد، مثلا اضطراب یا مواردی از این قبیل. در این مواقع لازم است برخوردهای باارفاقی داشته باشید.

کلام آخر : صبور باشید.


هرچه فرزندتان بزرگ تر می شود، شناخت بهتری نسبت به احساساتش پیدا می کند. اما این بدان معنا نیست که هرگز دچار مشکل نمی شود.

برای آموزش به فرزندتان هر لحظه را غنیمت بشمارید. فرزندتان با نحوه پاسخگویی به موانع، افراد، و مشکلاتی که وجود دارند، درس های زیادی می آموزد.