اگرچه اسیدپاشی در ایران با نام «آمنه بهرامی» گره خورده است اما نخستین اسیدپاشی در کارنامه کشور ما به سال 1334 برمی‌گردد که پسر جوانی از سوی قاضی به زندان محکوم می‌شود و پس از دوران محکومیت تصمیم به انتقام گیری می‌گیرد و اسید به صورت قاضی پرونده می‌ریزد تا پیش از این جرمی به نام اسیدپاشی در فرهنگ قضایی ایران وجود نداشت و پس از آن 3 سال به طول انجامید تا نخستین قانون دراین باره در سال 1337 به تصویب برسد.