نشستن زیر سایه نوستالژی
فیلم شروع جذاب، شیرین و دلنشینی دارد، اما هرچه جلوتر می‌رویم گویا با بزرگترشدن شخصیت اصلی، آن تب و تاب و شور و نشاط اولیه‌ی فیلم هم به‌تدریج کم‌رنگ می‌شود و جای خود را به روزمرگی‌ها، سردرگمی‌ها و پیچیدگی‌های دوران بزرگسالی می‌دهد. لحن فیلم شاعرانگی و رؤیاگونگی خاصی دارد که این روزها مانند آن را کمتر در سینمای ایران می‌بینیم.
کد خبر: ۱۲۵۳۵۵۰ تاریخ انتشار : ۱۳۹۹/۰۹/۲۳