استرس و اضطراب از جمله اصلی ترین و مؤثر ترین عوامل در پدید آمدن لکنت زبان هستند.
یکی از اختلالاتی که اندام های گفتاری را تحت تأثیر قرار می دهد و عملکرد آن هارا با مشکل مواجه می کند،لکنت زبان است.
افراد با بیماری ها و تنش های روانی،ممکن است درگیر این عارضه شوند.
معمولا کودکان درسنین ۲ تا ۵ سال به دلیل گسترش مهارت های گفتاری و محدودیت دامنه لغات و واژگان،این اختلال را تجربه می کنند.
علت ایجاد لکنت زبان چیست؟
به گفته روان شناسان،علت دقیق این عارضه هنوز مشخص نیست.
بااین وجود،استرس و اضطراب از جمله اصلی ترین و مؤثر ترین عوامل در پدید آمدن لکنت زبان هستند.
برخورد نابجا و نامطلوب والدین و اطرافیان یکی دیگر از عواملی است که باعث پیشرفت این اختلال می شود.
همزمان با شروع لکنت زبان در فرد،عوامل مختلفی دست به دست هم می دهند و زمینه رشد و تقویت آن را فراهم می کند.براساس بررسی های انجام شده،عوامل نورو فیزیولوژی،ژنتیک،خانواده و محیطی،از جمله علل مؤثر در پیشرفت این اختلال هستند.
آنچه که فرد را مستعد ّ ابتلا به این عارضه می کند،مواجه شدن با حوادث و پیشامد های گوناگون است.
آیا لکنت زبان درمان قطعی دارد؟
آن چه که در درمان لکنت زبان بسیار مهم است ،همکاری و همیاری والدین و اطرافیان فرد و رعایت توصیه متخصصین است.
أکثر اوقات،عکس العمل ها،مکانیزم های دفاعی و روش های غلبه کننده به یک مسأله پیچیده تبدیل می شوند و روند درمان را با مشکلاتی مواجه می کنند. به کارگیری مناسب ترین روش های درمانی از جایگاه ویژه ای برخودار است.
أکثر برنامه های درمانی برپایه روش های خاصی چون؛کشیدن کلمات،کاهش سرعت و شروع ملایم گفتار متمرکز شده اند و کنترل حالات روانی، روند درمان را سرعت می بخشد.
به تأخیر انداختن درمان با این تصور که،گذشت زمان و افزایش سن این اختلال را ببهبود می دهد،نه تنها اشتباه بوده بلکه باعث ماندگاری و پیچیده ترشدن این اختلال و بروز رفتارهای جانبی می شود.
گاهی افرایش سن، باعث ناامیدی می شود و آنان را از درمان دلسرد خواهد کرد.علاوه براین،مشکلات روحی مدت درمان را طولانی تر و دشوارتر می کنند.
به طور کلی، روند درمان لکنت زبان ثابت نیست و به عواملی چون؛ سن،جنس،میزان انگیزه و پشتکار،همیاری و همکاری اطرافیان بستگی دارد.
روان صحبت کردن،آواز خواندن،هم خوانی،و نجوا کردن همه از جمله رفتارهایی است که ابراز این اختلال را به حداقل می رسانند.
