زبان هرکس، به تعبیر هایدگر، خانه هستی اوست. به بیان دیگر، زبان هرکس تجربه زیسته یا جهان زیسته اوست. از این‌رو، نمی‌توان به قیاس‌پذیری کامل زبان‌ها امید داشت و زبان را باربر حاملی فرض کرد که مفاهیم و معانی را بی‌دخل و تصرف از یک سرزمین زبانی به سرزمین دیگر زبانی انتقال می‌دهد.