دکتر حمیدرضا آیت اللهی، استاد فلسفه و ریبس سابق پژوهشگاه علوم انسانی نوشت: این متن در نهج البلاغه آمده است. همانگونه که می دانیم محدودیتهای نشر معارف در زمان مولا بسیار بود ولذا برای ماندگار شدنِ آن دستورالعمل های زندگی سعی می شد که در مختصر ترین کلام، مقصود خود را بگویند تا اندیشمندان بتوانند با حافظه خود در حفظ آنها توفیق یابند. اما در حال حاضر که امکانات نشر معارف فراوان گردیده است، ضرورت داشت که این توصیه ها در قالبی متناسب با ادبیات روز و کمی بدور از اختصار و قابل فهم تر برای جوانانمان تهیه گردد. ذیلا این نصیحت های مبتنی بر چکیده زندگی مولایمان در قالب بیان زمانه مان تقدیم می گردد.
........... برای آنکه جانت را از خیره ماندن به زر و زیور دنیا به تعمق واداری
بهتر آن است که نامردیهای دنیا را به گذشتگان یک به یک نشان دهی
و سرگذشت پر از عبرت پیشینیان را در گوش آن نجوا کنی
و قصه های پر از غصه دیگران را برای او بازگو کنی
و مصیبت هایی که برای آنها پیش آمده است و همانند دل تو دل در جاذبه های دنیای داشتند ولی با سختی ها به جان آمدند بازخوانی کن
که بسیاری از این پیامدها را فراموش نکند.
شاید دل نتواند این بازگویی های تورا با تمام وجود لمس کند
پس بکوش که اورا از جایش بلند کرده و دست او را گرفته
و آثار بی فرجام آنها را یک به یک به او نشان دهی
تا با چشم خود واقعیت های زندگی را درک کند.
تلاشهای آنها را بازخوانی کن
و به دلت نشان ده که پس از اینهمه تلاش چگونه ناگزیر شدند که
از تمامی دستاوردهای خود دست بشویند
و در کجا استقرار یافته
و چه جایی سرای ابدی آنها شده است.