علوم سیاسی در ایران از آشفتگی عمیقی رنج می برد که نتیجه فقدان یک رویکرد علمی و برنامه ریزی شده از یک سو و فقدان تعامل سازنده بین گروه های دانشگاهی از سوی دیگر است.آموزش صحیح بر محور استاد ذیصلاح و دانشمند، دانشجوی با انگیزه و در آخر متون غنی به پیش می رود.